เครียดมากค่ะ คิดอะไรไม่ออก แม้แต่หัวข้อกระทู้ก็นั่งงงตั้งนาน
คือเรามีแฟน อยู่ด้วยกันมาเกือบปี แฟนทำงานคนเดียว ส่วนเรารับผิดชอบงานบ้านงานเรือนทุกอย่าง
รายได้ก็มีแค่เวลาแฟนให้ ไม่ได้ใช้จ่ายอะไรนอกจากเสื้อผ้ากับเครื่องสำอางค์ ที่เหลือเค้าจะดูแลหมด แรกๆอะไรมันก็ดีค่ะ
พออยู่กันไปก็ทะเลาะบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง งี่เง่าบ้าง ชอบคิดว่าเราจะทำในสิ่งที่เค้าระแวงตลอดเวลา ชอบคิดว่าเราจะทำนู้นนี่นั่นเพื่อจะกลับไปหาแฟนเก่า
มันเริ่มบั่นทอนกันเรื่อยๆๆๆ แต่ยังไหวเพราะว่ารัก เคยโดนเค้าดูถูกจนเสียใจกลับมาบ้าน เราก็ได้แต่เสียใจ ร้องไห้ คิดว่าเค้าจะอยู่ได้มั้ย
เค้าจะซักผ้า จะกวาดจะถู จะล้างจาน จะนู้นนี่นั่นได้มั้ย คือที่พูดมา ใครก็ทำได้ค่ะ แต่เราทำให้ด้วยความเต็มใจ เค้าทำงานอย่างเดียวค่ะ นอกนั้นเราดูแลหมด เหลือแค่เคี้ยวข้าวให้อ่ะค่ะที่ไม่ได้ทำ เวลาเค้าดีก็ดีค่ะ ดีไปหมด ดีทุกอย่าง เวลาระแวงหรือโกดเราขึ้นมา ก็พูดแรงๆ เช่น เลี้ยงหมายังดีกว่าเลี้ยงเรา เปรียบเทียบว่าอยูกับแฟนเก่าแล้วชีวิตเค้าดียังงั้นอย่างงี้ หลายอย่างค่ะ พิมไม่หมด มีวันนึงทะเลาะกัน เราเก็บเสื้อผ้าจะกลับบ้านเท่านั้น เค้าโยนโทสับเราพังแตกกระจาย ปาเอทีเอ็มเข้าป่า ยึดเงินที่เค้าให้เราไว้ใช้ ยึดทองที่ซื้อให้วันเกิด เราก่กลับมาแต่ตัว มาอยู่กับเพื่อน ไม่อยากเข้าบ้านสภาพนั้นเพราะกลัวพ่อแม่จะมองแฟนไม่ดี รักขั้นนั้นอ่ะค่ะ พอผ่านไปสองสามวัน ก็มาง้อ เราก็ใจอ่อนกลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม คบกันมาเกิดเหตุการณ์แบบนี้ประมาณ5คร้ง นอกนั้นจะเต็มที่แค่ไม่คุยกันแต่อยู่ด้วยกัน จากนั้นเราเป็นฝ่ายยอมค่ะ ยอมทำทุกอย่างเพื่อไม่ต้องทะเลาะกัน ไม่เล่นเฟส ไม่เล่นไลน์ พ่อแม่ติดต่อเราได้ผ่านไลน์ผ่านเบอร์เค้า เพราะโทสับเราเค้าปาพัง และก็ไม่ซื้อให้ใหม่ เพราะเข้าทางเค้าอยู่แล้ว เราอยู่โดยดูทีวีค่ะ ดูแต่ทีวีทั้งวัน ไม่มีโทสับใช้ ไม่เล่นโซเชียลอะไรเรย เราก็โอเคค่ะ ยอม เพราะรักเค้าค่ะ อยากให้เค้าสบายใจ จนวันก่อนเค้าก็ด่าเราอีกว่าเลี้ยงหมาดีกว่าเลี้ยงเรา เราเรยตัดใจ ต้องรักตัวเองบ้างแล้ว วางเงินทองที่เค้าให้เราทั้งหมด แล้วหอบเสื้อผ้ากลับแค่ของที่จำเป็น นั่งแท็กซี่กลับมาขอค่ารถแม่ที่บ้าน ผ่านไปสามวันเค้าก็มาง้อ จะทำยังไงให้รักตัวเองมากกว่ารักคนอื่นคะ ไม่อยากใจอ่อนอีก
เหลือแต่ตัวกลับมา T_T
คือเรามีแฟน อยู่ด้วยกันมาเกือบปี แฟนทำงานคนเดียว ส่วนเรารับผิดชอบงานบ้านงานเรือนทุกอย่าง
รายได้ก็มีแค่เวลาแฟนให้ ไม่ได้ใช้จ่ายอะไรนอกจากเสื้อผ้ากับเครื่องสำอางค์ ที่เหลือเค้าจะดูแลหมด แรกๆอะไรมันก็ดีค่ะ
พออยู่กันไปก็ทะเลาะบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง งี่เง่าบ้าง ชอบคิดว่าเราจะทำในสิ่งที่เค้าระแวงตลอดเวลา ชอบคิดว่าเราจะทำนู้นนี่นั่นเพื่อจะกลับไปหาแฟนเก่า
มันเริ่มบั่นทอนกันเรื่อยๆๆๆ แต่ยังไหวเพราะว่ารัก เคยโดนเค้าดูถูกจนเสียใจกลับมาบ้าน เราก็ได้แต่เสียใจ ร้องไห้ คิดว่าเค้าจะอยู่ได้มั้ย
เค้าจะซักผ้า จะกวาดจะถู จะล้างจาน จะนู้นนี่นั่นได้มั้ย คือที่พูดมา ใครก็ทำได้ค่ะ แต่เราทำให้ด้วยความเต็มใจ เค้าทำงานอย่างเดียวค่ะ นอกนั้นเราดูแลหมด เหลือแค่เคี้ยวข้าวให้อ่ะค่ะที่ไม่ได้ทำ เวลาเค้าดีก็ดีค่ะ ดีไปหมด ดีทุกอย่าง เวลาระแวงหรือโกดเราขึ้นมา ก็พูดแรงๆ เช่น เลี้ยงหมายังดีกว่าเลี้ยงเรา เปรียบเทียบว่าอยูกับแฟนเก่าแล้วชีวิตเค้าดียังงั้นอย่างงี้ หลายอย่างค่ะ พิมไม่หมด มีวันนึงทะเลาะกัน เราเก็บเสื้อผ้าจะกลับบ้านเท่านั้น เค้าโยนโทสับเราพังแตกกระจาย ปาเอทีเอ็มเข้าป่า ยึดเงินที่เค้าให้เราไว้ใช้ ยึดทองที่ซื้อให้วันเกิด เราก่กลับมาแต่ตัว มาอยู่กับเพื่อน ไม่อยากเข้าบ้านสภาพนั้นเพราะกลัวพ่อแม่จะมองแฟนไม่ดี รักขั้นนั้นอ่ะค่ะ พอผ่านไปสองสามวัน ก็มาง้อ เราก็ใจอ่อนกลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม คบกันมาเกิดเหตุการณ์แบบนี้ประมาณ5คร้ง นอกนั้นจะเต็มที่แค่ไม่คุยกันแต่อยู่ด้วยกัน จากนั้นเราเป็นฝ่ายยอมค่ะ ยอมทำทุกอย่างเพื่อไม่ต้องทะเลาะกัน ไม่เล่นเฟส ไม่เล่นไลน์ พ่อแม่ติดต่อเราได้ผ่านไลน์ผ่านเบอร์เค้า เพราะโทสับเราเค้าปาพัง และก็ไม่ซื้อให้ใหม่ เพราะเข้าทางเค้าอยู่แล้ว เราอยู่โดยดูทีวีค่ะ ดูแต่ทีวีทั้งวัน ไม่มีโทสับใช้ ไม่เล่นโซเชียลอะไรเรย เราก็โอเคค่ะ ยอม เพราะรักเค้าค่ะ อยากให้เค้าสบายใจ จนวันก่อนเค้าก็ด่าเราอีกว่าเลี้ยงหมาดีกว่าเลี้ยงเรา เราเรยตัดใจ ต้องรักตัวเองบ้างแล้ว วางเงินทองที่เค้าให้เราทั้งหมด แล้วหอบเสื้อผ้ากลับแค่ของที่จำเป็น นั่งแท็กซี่กลับมาขอค่ารถแม่ที่บ้าน ผ่านไปสามวันเค้าก็มาง้อ จะทำยังไงให้รักตัวเองมากกว่ารักคนอื่นคะ ไม่อยากใจอ่อนอีก